از یکی از دانایان و حکیمان شهرمان شنیدم که میگفت : تا به حال در طول زندگی خودم کسی را ندیدم که به جهل و نادانی خودش اقرار کند و همیشه خود را نادان و بی عقل جلوه دهد.
از حکیم پرسیدم پس به چه صورتی میتوان تشخیص داد که شخصی دانا و حکیم است و یا نادان و بی عقل ؟
در پاسخ سوالم جواب داد: می توان از یک راهی یک نادان را تشخیص داد و به درستی فهمید که آن شخص جاهل و نادان است.
بازهم پرسیدم که ای استاد حکیم بیشتر برایم توضیح بده که فرموند : ای دوست عزیز تنها شخصی را نادان و جاهل بدان که هنگامی که یک شخصی در حال سخن گفتن و صحبت کردن با فردی دیگر است ، هنوز که صحبت هایش تمام نشده است یک شخص دیگر صحبتش را قطع کند و خودش شروع به سخن گفتن کند و این نشانه جهل و نادانی چنین شخصی است.
به حکیم گفتم مرا پندی ده تا اینگونه نباشم که در جوابم گفت : سخن انسان دانا کامل است یعنی اینکه حرف هایش ابتدا و پایان دارد و سر و ته دارد. ای دوست خوبم در میان صحبت و سخن دیگران صحبت نکن که انسان دانا و باهوش تنها وقتی صحبت میکند که همه جا را سکوت فرا گرفته باشد و کسی صحبت نکند.
نتیجه اخلاقی: رها فردی نادان و جاهل است که همیشه در میان حرف های همسرش سخن میگوید و هرگز تربیت نمی شود و هیچ وقت با پند های منه حکیم به راه راست هدایت نخواهد شد (((:
درباره این سایت